Book like a bullet or pathetic career of Hitler's helper

Hitler is braising in hell. That's right, but it would be good to know exactly how it came about. I would add that Kurt Ludecke's memoirs should be used as evidence for the indictment in the Nuremberg trial. He should testify himself, but American lawyers realized that Puritan America would tremble with outrage if certain circumstances came to light, but not in the right direction. (flickr.com)

December of the year 1937. An at least seemingly highly interesting story of Kurt Ludecke, a German globetrotter, adventurer, fundraiser and also a former Nazi party supporter, was published in New York. The book, bearing an intriguing title: I Knew Hitler. The Story of a Nazi Who Escaped the Blood-Purge, was intensively advertised by the Charles Scribner's Sons publishing company.

The author was depicted as an inscribed member of the Hitler's party and for many crucial years a close friend of Hitler himself. It was said in 1933 he incurred new Chancellor's displeasure. As a result was imprisoned, but was able to escape from the concentration camp Oranienburg eight months later. Since then is living in United States, hopes for the political asylum there, the publishing house added.

A villainous personage

Hitler's future helper was raised in a wealthy Berlin family. He was the youngest of three sons of a factory director. Born in 1890, he did not want to lend a hand as a school-age boy to his education. At his age he felt the strong influence of the new age on himself, which was characterized in Western Europe, and especially in the German Reich, by the return to paganism, the gnosis and the breakdown of the Christian order of values in everyday life.

Obviously, as a teenager, he was more interested in his own early maturity in the sexual and intellectual field and the immediate benefits that would come from it than in learning at school. It was difficult for him to finish primary school and achieved that goal only when he was 17 years old. The troubled father immediately sent the gay son to the ranks of the Prussian Corps of Imperial German Army.

In the period after completing his military service, 1909-1914, he traveled to Western Europe and generally stayed in France. In his memoirs, he claims that in 1910 he made so much money from gambling there that from then on he was able to run his necessities uphold without any job, so he could enjoy his pleasures. However, his dossier with the public prosecutor's office archive in Berlin is a proof that his early gained prosperity had other sources.

The factory owner‘s son thus became a homosexual prostitute, who sought out wealthy amateurs of some then strictly forbidden pleasures in order to blackmail them. This was what hard prison and hard, forced work stood for at the time. This meant in the practice death sentences for the cultured men from the so-called noble circles who never had to work hard. Therefore, it was not difficult to force his customers to make generous payments if they were threatened (from abroad, especially from indeed tolerant for the LGBT people France, so as not to be punished himself) with a report of somebody’s homosexual deeds to the police or press.

Nevertheless, several influential men failed in love with his Ganymedes' beauty, and this enabled him to rise steeply in the world of big politics and high finance

The fact that he could live as a gigolo without material worries did not mean that he had little left for his German fatherland, degraded and driven to ruin after the First World War. You have to be extremely stupid or lying day after day and hour after hour to not notice that there are patriots and even nationalists among the so-called sexual minorities. There was also something else: a degree of anti-Semitism was once characteristic for almost all industrial families. After all, the Jews were successful and unpleasant competitors in the industrial and commercial affairs.

So Ludecke had no hesitation in becoming an employee of industrialist Henry Ford's private intelligence agency based in New York City. The secret service was given the task by its boss, the brilliant industrialist and social reformer, to spy on the influential American Jews, along with their numerous families, so that, if they annoyed Ford too much, they would then be finished or weaken. Henry Ford was neither a homosexual nor a gays’ friend, but knew that the Ludecke had many good acquaintances suitable as helpers for that kind of activities in Germany, Switzerland, Austria, Italy and France.

Kurt L. was able to achieve a lot in the capacity of a secret agent, no wonder since so-called Jewish studies boomed at the time in Western Europe

There are many examples of this that are very little known today. The swastika “crusaders” took advantage of this after the takeover and published a whole series of books, which should prove the harmful role of Jewish people in Europe and America. If you read any of it, you will be amazed by the huge amount of various details that also had to be conquered and gathered secretly. Hundreds of people worked on it.

In this capacity, he also became useful for Hitler and his movement

After hearing Hitler speak at a mass demonstration in Munich's Königsplatz (1922), he had recognized the future Chancellor and German Leader as his personal hero. As wrote many years later: "His appeal to German manhood was like a call to arms, the gospel he preached a sacred truth." The next day, he (really or allegedly?) spoke to Hitler for four hours and offered himself to Hitler and the Nazi cause "without any reservation...I had given him my soul.“

(According to the English Wikipedia, the keyword: Kurt Lüdecke)

For several years the clever man was a follower of the black-white-red swastika and Hitler's personal negotiator

He certainly exaggerated the importance of his services for the Nazi cause in his book published in exile. It is crystal clear that the crucial part of the material support of the Nazi movement came from other mediators too. The only verifiable historical fact seems to be his successful mission in Rome, at Mussolini. As a result, the fascist dictator of Italy allowed the journalists to make Hitler more understandable to the Italian and international audience in an interview with the then little known internationally fanatic from Germany. Unlike nowadays, Italian was a widely known international language during the 1920s and 1930s.

Until 1933 Hitler had a friendly attitude towards the adventurer and fundraiser, really useful to him, or the two were simply good acquaintances. In the end, this ended in disgrace on the part of the newly minted dictator as the former Gigolo, whose previous sources of income were gradually drying up, turned to Hitler with extensive financial demands. It must be remembered that during the first two years of his government, the “beautiful Adi” had to fight huge unemployment and simply could not afford such gratitude. But the Fuhrer also had to pay his price for this.

These allegedly credible memoirs of the former Nazi negotiator were only the first in a whole series of books and films, which had one aim behind

Namely to present the brown German government worse than ridiculous to the US public. The 833-page book contained claims about the private life of the NSDAP leaders, which can be compared to the writing style of the historians from the senatorial-republican upper class in relation to the first Roman emperors. To put it briefly, he attributed various disgraceful peculiarities and an insatiable bloodthirstiness to his former friends in the Nazi leadership. This played the main role in the fact that the so-called New Order in Europe fell into stereotypical dark thought patterns across the Atlantic.

I hope to show how far such patterns of thought, at least before November 1938, had to arise due to further falsification of the situation in the world at that time, in my next article.

That's pathetic!

Ludeсke ridiculed the Jews, but the American Caesar, Franklin Delano Roosevelt, idolised them. As a result, the сreator of the first propaganda rocket launched from the United States against Germany was not able to obtain not only American citizenship, but also asylum or the right to permanent residence. Instead, he was thrown behind bars and then into an isolation camp for potentially dangerous aliens. After the war, he was deported to West Germany, where he ended his mortal life in 1960.

Ein Buch wie eine Kugel oder erbärmliche Karriere von einem Hitlers Helfer

Hitler verlässt die Welt, um in der Hölle zu schmoren. Es ist gut so, aber es wäre besser auch genau zu wissen, wie dazu gekommen ist. Ich füge hinzu, dass die Erinnerungen von Kurt Lüdecke im Nürnberger Prozess als Beweis für die Anklage verwendet werden sollten. Er selbst sollte auch aussagen, die US-amerikanischen Staatsanwälte erkannten aber, dass das puritanische Amerika von damals vor Empörung zittern würde, wenn bestimmte Umstände zutage treten würden, doch nicht in die richtige Richtung. (flickr.com)

Dezember 1937. In New York wurde eine zumindest scheinbar hochinteressante Geschichte von Kurt Lüdecke, einem deutschen Weltenbummler, Abenteurer, Geldbeschaffer und ehemaligem Anhänger der NSDAP, veröffentlicht. Das Buch mit dem faszinierenden Titel: I Knew Hitler. The Story of a Nazi Who Escaped the Blood-Purge (auf Deutsch: Ich habe Hitler kennengelernt. Die Geschichte eines Nazis, der der blutigen Säuberungsaktion entkommen ist), wurde von dem Verlag Charles Scribner's Sons intensiv beworben.

Der Verfasser wurde als eingeschriebenes Mitglied der Hitler-Partei und viele entscheidende Jahre lang enger Freund von Hitler selbst dargestellt. 1933, hieß es, er habe den Unmut des neuen Kanzlers auf sich ziehen lassen. In der Folge wurde er eingesperrt, konnte aber acht Monate später aus dem Konzentrationslager Oranienburg fliehen. Seitdem lebt in den VSA, hofft auf das politische Asyl dort, fügte der Verlag hinzu.

Eine bösartige Persönlichkeit

Der zukünftige Helfer Hitlers wurde in einer wohlhabenden Berliner Familie erzogen. Er war der jüngste von drei Söhnen eines Fabrikdirektors. 1890 geboren wollte er als Schuljunge zu seiner Ausbildung keineswegs Hand anlegen. In seinem Alter spürte er den starken Einfluß des Zaitalters auf sich, das in Westeuropa, und insbesondere im Deutschen Reich, durch die Rückkehr zum Heidentum, die Gnosis und den Zusammenbruch der christlichen Werteordnung im Alltag gekennzeichnet wurde.

Offensichtlich er war als Jugendlicher mehr an seiner eigenen Frühreife im sexuellen und intellektuellen Gebiet und davon sich für ihn ergebenden sofortigen Nutzen interessiert, als an dem Lernen in der Schule. Nur schwer hat er, als ein 17-jähriger, die Grundschule beendet. Der beunruhigte Vater hat den schwulen Sohn demnächst nach Kaiserliche Wehrmacht geschickt.

Im Zeitraum nach dem Abschluß seines Militärdienstes, 1909-1914 bereiste er Westeuropa und weilte in der Regel in Frankreich. In seinen Erinnerungen behauptet er, dass er dort 1910 durch Glücksspiele zu so viel Geld gekommen sei, dass er fortan im Stande war, ohne jede Arbeit nur für sein Vergnügen zu leben. Sein Dossier bei der Staatsanwaltschaft in Berlin ist aber ein Beweis dafür, dass sein früher Wohlstand andere Gründe hatte.

Der Fabrikantensohn wurde demzufolge zu einem homosexuellen Prostituierten, der sich wohlhabende Amateure einiger damals streng verbotenen Vergnügen aufsuchte, um diese dann zu erpressen. Dafür stand Zuchthaus und Schwerstarbeit damals. Dies bedeutete, praktisch genommen, Todesurteil für die kultivierten Männer aus den sogenannten vornehmen Kreisen, die nie schwer arbeiten mussten. Deswegen es war nicht schwer gewesen diese Kunden zu freigiebigen Zahlungen zu nötigen, wenn man ihnen (aus dem Ausland, um selbst nicht bestraft werden) mit einer Anzeige drohte. Dies galt insbesondere für Frankreich, wo bereits damals die sog. sexuellen Minderheiten kaum verfolgt waren.

Trotzdem waren etliche einflußreiche Männer in diesem Ganymed verknallt, und dies ermöglichte ihm einen steilen Aufstieg in der Welt der großen Politik und bei der Hochfinanz

Die Tatsache, dass er als Gigolo ohne materielle Sorgen leben konnte bedeutete nicht, dass er für sein deutsches Vaterland, erniedrigt und in die Ruine getrieben nach dem Ersten Weltkrieg, nicht viel übrig hatte. Man muß ausgesprochen dumm oder verlogen sein, um nicht zu bemerken, dass auch bei den sogenannten sexuellen Minderheiten Patrioten und sogar Nationalisten gibt. Dazu kam noch etwas: Ein Ausmaß an der Judenfeindlichkeit war einst für fast alle Familien der Industriellen bezeichnend. Die Juden waren schließlich erfolgreiche und unangenehme Mitbewerber im Bereich der Industrie und des Handels.

So hatte Lüdecke keine Hemmungen daran, zum Angestellten des in New York City angesiedelten privaten Geheimdienstes des Industriellen Henry Ford werden. Der Geheimdienst bekam von seinem Chef, dem genialen Großindustriellen und Lebensreformer, die Aufgabe die einflussreichen US-amerikanischen Juden, samt ihren zahlreichen Familien, zu ausspionieren, damit sie dann, falls diese Ford zu sehr ärgern, als Unternehmer fertig machen oder zu schwächen. Henry Ford war weder ein Homosexueller noch Homosexuellen-Freund, wusste aber dass der Lüdecke viele ihm als Helfer dabei geeignete gute Bekannte in Deutschland, Schweiz, Österreich, Italien und Frankreich hat.

So konnte Kurt L. in der Eigenschaft als Geheimagent viel erreichen, da die sog. Judenkunde in Westeuropa blühte damals auf

Dafür es gibt viele, heutzutage schon sehr wenig bekannte Beispiele. Dies ausnutzten die Hakenkreuzler nach der Machtübernahme und haben ganze Reihe an Büchern herausgegeben, die schädliche Rolle des Judentums in Europa und Amerika beweisen sollten. Wenn man etwas davon liest, da wird man durch die riesige Menge an verschiedenartigsten Einzelheiten, die auch insgeheim erobert und versammelt werden mussten, erstaunt. Ganze Hunderte Leute arbeiteten daran.

In dieser Eigenschaft wurde er auch für Hitler und seine Bewegung nützlich

Nachdem er Hitler bei einer Massendemonstration am Münchner Königsplatz (1922) sprechen hörte, hatte er den zukünftigen Reichskanzler und Führer als seinen persönlichen Helden anerkannt, und wie viele Jahre später schrieb: „Sein Aufruf an die deutsche Männlichkeit war wie ein Ruf zu den Waffen, das Evangelium, das er predigte, eine heilige Wahrheit.“ Am nächsten Tag sprach er (wirklich oder angeblich?) vier Stunden lang mit Hitler und bot sich diesem und der Nazi-Sache an „ohne Vorbehalt […] Ich hatte ihm meine Seele gegeben.“

(Nach der englischsprachigen Wikipedia, das Stichwort: Kurt Lüdecke)

Einige Jahre lang war der schlaue Mann als Anhänger der Hakenkreuzler und Hitlers persönlicher Vermittler tätig

Die Bedeutung seiner Dienste für die Sache der Hakenkreuzler hat er in seinem im Exil veröffentlichten Buch ganz sicher übertrieben. Es ist sonnenklar, dass der entscheidende Teil der materiellen Unterstützung der NS-Bewegung floß auch durch andere Vermittler ein. Wohl die einzige nachprüfbare historische Tatsache scheint erfolgreiche Vermittlung bei Mussolini zu sein. Im Ergebnis erlaubte der faschistische Diktator Italiens den Journalisten seine Landes mit dem damals noch international wenig bekannten Fanatiker aus Deutschland in einem Interview für das italienische und internationale Publikum mehr verständlich zu machen. Anders als heute war damals Italienisch eine breit bekannte internationale Sprache gewesen.

Bis 1933 war Hitler mit dem für ihn nützlichen Abenteurer und Geldbeschaffer einigermaßen befreundet oder die beiden waren einfach gute Bekannten. Dies endete letztendlich mit der Ungnade seitens des frisch gebackenen Diktators als der ehemalige Gigolo, dessen bisherige Einkommensquellen allmählich eintrockneten, sich mit weitgehenden finanziellen Forderungen an Hitler wandte. Man muss sich daran erinnern, dass während der ersten zwei Jahren seiner Regierung der „schöne Adi“ musste vor allem die riesige Arbeitslosigkeit bekämpfen und konnte sich derartige Dankbarkeit ganz einfach nicht leisten. Dafür musste aber auch der „Führer“ seinen Preis bezahlen.

Diese angeblich glaubwürdigen Erinnerungen des ehemaligen Nazi-Vermittlers waren nur die ersten aus ganzer Reihe der Bücher und Filme...

Nämlich sie sollten die braune deutsche Staatsführung bei der US-amerikanischen Öffentlichkeit schlimmer als lächerlich vorstellen. Das 833 Seiten starke Buch enthielt Behauptungen über das Privatleben der NSDAP-Anführer, die man mit dem Schreibstil der Historiker der senatorisch-republikanischen Oberschicht im Bezug auf die ersten römischen Kaiser vergleichen kann. Um sich kurz zu fassen, er schrieb seinen ehemaligen Freunden verschiedenartigste schändliche Absonderlichkeiten sowie unersättliche Blutrünstigkeit zu. Dies spielte die Hauptrolle dabei, dass die sog. Neuordnung in Europa jenseits des Atlantiks in stereotype dunkle Denkmuster verfiel.

Im nächsten Aufsatz hoffe ich zu zeigen, wie weit derartige Denkmuster, jedenfalls bevor November 1938, durch weitere Fälschung der Lage in der Welt von damals entstehen mussten.

Wie armselig!

Lüdecke verspottete Juden, aber der amerikanische Cäsar Franklin Delano Roosevelt vergötterte sie. Infolgedessen konnte der Schöpfer der ersten Propaganda-Rakete, die aus den USA gegen Deutschland abgefeuert wurde, nicht nur keine US-amerikanische Staatsbürgerschaft, sondern auch kein Asyl oder ständigen Wohnsitz erhalten. Stattdessen landete er hinter Gittern und dann in einem Internierungsslager. Nach dem Krieg wurde er nach Westdeutschland deportiert, wo er 1960 sein sterbliches Leben beendet hat.

Книга как пуля или жалкий конец карьеры помощника Гитлера

Гитлер сейчас начнёт жарится в аду. Получил по счётом, но было бы неплохо точно знать, как это произошло. Я бы добавил, что воспоминания Курта Людеке должны были быть использованы в качестве доказательств для обвинительного заключения на Нюрнбергском процессе. Он должен был тоже сам дать показания, но американские судя поняли, что пуританская Америка задрожит от возмущения, если всплывут определённые обстоятельства, но в неправильном направлении. (flickr.com)

В декабре 1937 года в Нью-Йорке была опубликована, по крайней мере на первый взгляд очень интересная история Курта Людеке, немецкого путешественника, авантюриста, собирателя средств, а также бывшего сторонника нацистской партии. Книга с интригующим названием: Я знал Гитлера. История нацистa, избежавшего кровавой чистки, активно рекламировалась издательством Сыновья Чарльза Скрибнера.

Автор был изображён как член гитлеровской партии, который в течение многих решающих лет являлся близким другом самого Гитлера. Было сказано, что в 1933 году он навлёк на себя неудовольствие нового канцлера Германии. В результате был заключен в тюрьму, но через восемь месяцев смог бежать из концлагеря Ораниенбург. С тех пор живёт в США, надеется получить там политическое убежище, добавляли в издательстве.

Герой или отморозок?

Будущий помощник Гитлера вырос в богатой берлинской семье. Он был младшим из трех сыновей директора фабрики. Родился в 1890 году и это много объясняет. У него с раннего возраста не было желания с усердием изучать какой-либо школьный предмет. Этот подрастающий парень ощутил на себе сильное влияние нового времени, которое характеризовалось в Западной Европе (и особенно в Германском Рейхе) возвращением к язычеству, гнозису и разрушением христианского порядка ценностей в повседневной жизни.

Очевидно, что в подростковом возрасте его больше интересовала собственная ранняя зрелость в сексуальной и интеллектуальной сфере и непосредственные выгоды, которые он может от этого получать, чем учёба в школе. Ему было трудно закончить начальную школу, и он достиг этой цели только в 17 лет. Ввиду безответственного и пагубного поведения молодого сына обеспокоенный отец немедленно отправил юношу в ряды прусского корпуса императорской германской армии.

В период после окончания военной службы, в годах 1909-1914 он путешествовал по Западной Европе и в основном оставался во Франции. В своих мемуарах он утверждает, что в 1910 году заработал там столько денег на азартных играх, что с тех пор мог обходиться без всякой работы, наслаждаяcь своими удовольствиями. Однако его досье в архиве прокуратуры в Берлине является доказательством того, что у его рано обретенного благополучия были другие источники.

Сын фабриканта таким образом стал гомосексуалистом-проституткой, который искал богатых любителей некоторых тогда строго запрещенных удовольствий, чтобы шантажировать их. Вот что такое дело означалo в эти время; тяжелая тюрьма и тяжелая, принудительная работа. Это был на практике смертный приговор для культурных людей из так называемых благородных кругов, которым никогда не приходилось много работать cобственными руками. Поэтому ему не составляло труда заставить своих клиентов делать щедрые выплаты в его пользу. Надо было только начать им угрожать (из-за границы, особенно из действительно терпимой для гомосексуалов Франции, чтобы не быть наказанным самому) сообщением о чьих-то гомосексуальных поступках в полицию или прессу.

Тем не менее, несколько влиятельных людей не смогли не полюбить его красоту Ганимеда, и это позволило ему круто подняться в мире большой политики и великих финансистов

Тот факт, что он мог жить как жиголо, без материальных забот, вовсе не означал, что у него не осталось никакой любви для его немецкого Отечества, деградировавшего и доведенного до разорения после Первой мировой войны. Нужно быть крайне глупым или лгать изо дня в день и час за часом, чтобы не заметить, что среди так называемых сексуальных меньшинств есть патриоты и даже националисты. Было и ещё кое-что: некая степень враждебности в отношении к евреям была когда-то характерна почти для всех других семей промышленников. Ведь евреи были успешными и неприятными конкурентами в промышленных и торговых делах.

Поэтому Людеке без колебаний стал сотрудником частного разведывательного агентства промышленника Генри Форда, базирующегося в Нью-Йорке. Секретная служба получила задание от своего босса, блестящего промышленника и социального реформатора, шпионить за влиятельными американскими евреями вместе с их многочисленными семьями, чтобы, если они будут слишком сильно раздражать Форда, их деловые отношения были уничтожены или ослаблены. Генри Форд не был ни гомосексуалистом, ни другом геев, но знал, что у Людеке было много хороших знакомых, подходящих в качестве помощников для такого рода деятельности в Германии, Швейцарии, Австрии, Италии и Франции.

Курт Л. сумел добиться многого в качестве секретного агента, что неудивительно, поскольку так называемые знания о евреях бурно развивались в то время в Западной Европе

Есть много примеров этого, которые сегодня очень мало известны. «Крестоносцы» со свастикой воспользовались этим после захвата власти и опубликовали целую серию книг, которые должны были доказать пагубную роль еврейского народа в Европе и Америке. Если вы прочтёте что-нибудь из этого, то будете поражены огромным количеством различных деталей, которые также должны были быть изисканы и собраны тайно. Над зтим работали сотни людей.

В этом качестве он также стал полезен Гитлеру и его движению

Услышав выступление Гитлера на массовой демонстрации на мюнхенской площади Кенигсплац (1922), он признал будущего канцлера и германского лидера своим личным героем. Как писал много лет спустя: «его призыв к немецкой мужественности был подобен призыву к оружию, Евангелию котору он проповедовал я воспринял как святую истину.» На следующий день он (действительно или якобы?) говорил с Гитлером в течение четырёх часов и предложил себя Гитлеру и нацистскому делу «без никаких оговорок… Я отдал ему свою душу.»

(Согласно английской Википедии, ключевое слово: Kurt Ludecke)

В течение нескольких лет этот хитрый человек был последователем черно-бело-красной свастики и личным переговорщиком Гитлера

В своей книге, изданной в изгнании, он явно преувеличил значение своих заслуг для нацистского дела. Совершенно очевидно, что важнейшая часть материальной поддержки нацистского движения исходила и от других посредников. Единственным достоверным историческим фактом, по-видимому, является его успешная миссия в Риме, при Муссолини. В результате фашистский диктатор Италии позволил журналистам сделать Гитлера более понятным для итальянской и международной аудитории в интервью с тогда еще малоизвестным международном плане фанатиком из Германии. В отличие от сегодняшнего дня, итальянский являлся тогдо широко известным международным языком.

До 1933 года Гитлер имел дружеское отношение к зтому авантюристу и сборщику средств, действительно полезное для него, или же эти два были просто хорошими знакомыми. В конце концов это закончилось разрывом прежних отношений со стороны новоиспечённого диктатора, так как бывший жиголо, чьи прежние источники дохода постепенно иссякали, обратился к Гитлеру с обширными финансовыми требованиями. Надо помнить, что в течение первых двух лет своего правления «прекрасный Ади» вынужден был бороться с огромной безработицей и просто не мог позволить себе такой благодарности. Но за это фюреру тоже пришлось заплатить свою цену.

Эти якобы заслуживающие доверия мемуары бывшего нацистского переговорщика были лишь первыми в целой серии книг и фильмов, которые преследовали одну цель

Эта 833-страничная книга содержала утверждения о личной жизни лидеров НСДАП, которые можно сравнить со стилем историков из сенаторско-республиканской верхушки по отношению к первым римским императорам. Короче говоря, он приписывал своим бывшим друзьям различные постыдные особенности и ненасытную кровожадность. Это сыграло главную роль в том, что так называемый новый порядок в Европе впал по другой стороне Атлантика в мрачные стереотипы мышления.

В следующем очерке я надеюсь показать, как далеко такие образцы мышления, по крайней мере до ноября 1938 года, должны были возникнуть из-за дальнейшей фальсификации ситуации в мире в то время.

Вот это забавно!

Людеке высмеивал евреев, но американский Цезарь Франклин Делано Рузвельт боготворил их. В результате создатель первой пропагандистской ракеты, выпущенной из США против Германии, не смог получить не только американского гражданства, но и убежища или прaво на постоянноe местo жительства. Вместо этого он был брошен за решётку, а затем в концентрационный лагерь. После войны он был депортирован в Западную Германию, где в 1960 году закончил свою смертную жизнь.

Książka niczym pocisk czyli żałosna kariera pomagiera Hitlera

Hitler idzie smażyć się w piekle. Co prawda to prawda, ale przydałoby się wiedzieć jak właściwie do tego doszło. Dodam, że wspomnienia Kurta Lüdecke miały zostać wykorzystane w procesie norymberskim jako dowód oskarżenia. On sam też miał zeznawać, ale amerykańscy prawnicy zdali sobie sprawę, że jeżeli wyjdą na jaw pewne okoliczności, purytańska wówczas Ameryka zatrzęsie się z oburzenia nie w tę stronę co trzeba. (flickr.com)

Grudzień 1937. Przynajmniej na pozór nadzwyczaj interesująca opowieść, napisana przez Kurta Lüdecke – obieżyświata i poszukiwacza przygód, organizatora społecznych zbiórek funduszy na wsparcie określonych celów (zbieracza funduszy, fundraisera), a także byłego sympatyka partii nazistowskiej – ukazała się w Nowym Jorku, nakładem wydawnictwa Charles Scribner's Sons. Tytuł wbijał się w pamięć: Poznałem Hitlera. Wspomnienia nazisty, który uszedł przed krwawą czystką. Wydawnictwo zaczęło usilnie ją reklamować.

Autor został przedstawiony jako regularny członek partii Hitlera, a także jako bliski przyjaciel samego Hitlera i to w kluczowym z punktu widzenia rozwoju ruchu nazistowskiego okresie. Jak powiadano w roku 1933 ściągnął na siebie gniew nowego kanclerza Rzeszy. W wyniku tego trafił za kraty, ale osiem miesięcy później udało mu się uciec z obozu koncentracyjnego w Oranienburgu. Jak dodawano w reklamie przygotowanej przez wydawnictwo, od tego czasu mieszka w Stanach Zjednoczonych i ma nadzieję, że uda mu się tam otrzymać azyl polityczny.

Postać spod ciemnej gwiazdy

Przyszły pomagier Hitlera został wychowany w zamożnej rodzinie berlińskiej. Był najmłodszym z trzech synów dyrektora fabryki. Urodzony w roku 1890, jako chłopiec w wieku szkolnym nie miał najmniejszej ochoty przykładać się do nauki. W tym wieku zaczął odczuwać na sobie silny wpływ wieku pary i elektryczności (oraz rozwiązłości). W Europie Zachodniej, a zwłaszcza w Rzeszy Niemieckiej w tym okresie zaznaczał się silnie nawrót do pogaństwa, do gnozy, a także upadek wartości chrześcijańskich w życiu codziennym.

Najwyraźniej jako nastolatek był o wiele bardziej zainteresowany swoją własną, wczesną dojrzałością, tak intelektualną jak i seksualną — także możliwością osiągania na tym tle natychmiastowych korzyści — aniżeli tym czego usiłowano go nauczyć w szkole. Z wielką trudnością, w wieku 17 lat, ukończył szkołę podstawową. Zaniepokojony ojciec co prędzej wysłał nieodpowiedzialnego młodzieńca do pruskiego korpusu Cesarskiej Siły Zbrojnej (Kaiserliche Wehrmacht), w celu odbycia obowiązkowej służby wojskowej.

W okresie po zakończeniu służby wojskowej, były to lata 1909-1914, bez przerwy podróżował po Europie Zachodniej, przebywając jednak głównie we Francji. W swoich wspomnieniach twierdzi, że w roku 1910 udało mu się tam zdobyć majątek dzięki grom hazardowym. Dzięki temu mógł żyć bez trosk materialnych, zajmując się wyłącznie tym co sprawiało mu przyjemność. Jego teczka w berlińskiej prokuraturze mówi jednak co innego na temat źródeł jego wczesnej niezależności materialnej.

Z jej zawartości wynika, że syn fabrykanta wykonywał zawód homoseksualnej prostytutki. Przy tym dobierał sobie klientów – amatorów niektórych, surowo wówczas zabronionych uciech cielesnych – spośród najbogatszych. Po to, aby miał potem kogo korzystnie szantażować. Za takie uciechy wrzucano wtedy do lochu i wysyłano na ciężkie roboty. W przypadku delikatnych dżentelmenów z tak zwanych wyższych sfer, którzy nigdy przedtem nie pracowali ciężko fizycznie, oznaczało to w praktyce wyrok śmierci. Nie było mu zatem trudno nakłonić swoich klientów do wpłacania hojnych sum na jego konto. Wystarczyło że zaczął grozić donosem na policję lub do prasy, co (dla własnego bezpieczeństwa) mógł zrobić z zagranicy. Na przykład przebywając na terytorium Francji, która już wówczas odnosiła się w istocie z dużą tolerancją do tak zwanych mniejszości seksualnych.

Mimo to niektórzy mężczyźni zadurzyli się w tym Ganimedzie, co tłumaczy jego błyskawiczną karierę w kręgach wielkiej finansjery oraz wielkiej polityki

Fakt że ten żigolak mógł sobie żyć bez trosk materialnych nie oznaczał, że nie odczuwał jakiejkolwiek solidarności ze swoją niemiecką ojczyzną, poniżoną i doprowadzoną do ruiny po pierwszej wojnie światowej. Tak w ogóle, trzeba być człowiekiem beznadziejnie głupim albo zupełnie zakłamanym, aby nie zauważyć, że wśród tak zwanych mniejszości seksualnych nie brak patriotów, a nawet nacjonalistów. Dochodził jeszcze do tego pewien specyficzny czynnik. Mniejsza lub większa wrogość wobec Żydów, będących wytrwałymi i wręcz nieznośnymi konkurentami w dziedzinie przemysłu i handlu, była niegdyś na porządku dziennym w rodzinach większości przemysłowców.

Stąd też Lüdecke bez wahania został pracownikiem prywatnej agencji wywiadowczej przemysłowca Henry ' ego Forda z siedzibą w Nowym Jorku. Owa tajna söuüna otrzymała zadanie od swojego szefa, genialnego przemysłowca i reformatora społecznego, aby szpiegować wpływowych amerykańskich Żydów wraz z ich licznymi rodzinami, aby – jeśli zbytnio nadepną Fordowi na odciski – ich możliwości prowadzenia interesów się skończyły albo zostały ograniczone. Henry Ford nie był ani homoseksualistą, ani przyjacielem gejów, ale wiedział, że Lüdecke ma wielu dobrych znajomych, którzy nadają się jako pomocnicy do tego rodzaju działalności w Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Francji i we Włoszech.

Kurt L. wiele osiągnął jako tajny agent, co nie jest zaskakujące, jako że tzw. żydoznawstwo dynamicznie rozwijało się w tym czasie w Europie Zachodniej

Jest na to wiele przykładów, które są obecnie bardzo mało znane. Hitlerowcy wykorzystali to po przejęciu władzy i opublikowali całą serię książek, które miały udowodnić szkodliwą rolę narodu żydowskiego w Europie i Ameryce. Wystarczy coś z tego przeczytać, aby zadziwić się ogromną liczbą różnych szczegółów, które również musiały zostać ustalone i zestawione w sposób skryty. Pracowały nad tym setki ludzi.

W tym charakterze przydał się także Hitlerowi i jego ruchowi

Po tym jak usłyszał wypowiedzi Hitlera podczas masowej demonstracji na monachijskim Königsplatz (1922) uznał przyszłego kanclerza i wodza za swojego osobistego bohatera. Wiele lat później napisał: „Jego apel do męstwa niemieckich mężczyzn był jak wezwanie do broni. Ewangelia, którą głosił, to była święta prawda”. Następnego dnia (naprawdę czy rzekomo?) rozmawiał z Hitlerem przez cztery godziny i ofiarował się na usługi sprawy nazistów: „Bez zastrzeżeń [...] oddałem mu swoją duszę”.

(Według angielskiej Wikipedii, hasło: Kurt Lüdecke)

Przez kilka lat ten sprytny człowiek był zwolennikiem hitleryzmu i osobistym pośrednikiem Hitlera

W swojej książce wydanej na wygnaniu wyraźnie wyolbrzymił znaczenie swoich zasług dla sprawy nazistowskiej. Jest oczywiste, że główna część materialnego wsparcia dla ruchu nazistowskiego pochodziła od innych pośredników. Jedynym sprawdzalnym faktem historycznym wydaje się być jego udana misja w Rzymie, u Mussoliniego. W rezultacie faszystowski dyktator Włoch pozwolił dziennikarzom uczynić Hitlera bardziej zrozumiałym dla włoskiej i międzynarodowej publiczności w wywiadzie z wówczas jeszcze mało znanym międzynarodowo fanatykiem z Niemiec. W przeciwieństwie do dzisiejszych czasów, włoski był wówczas powszechnie znanym językiem międzynarodowym.

Do 1933 roku Hitler przyjaźnił się z tym poszukiwaczem przygód i zbieraczem funduszy, który wyświadczał mu rozmaite przysługi, względnie obaj byli po prostu dobrymi znajomymi. Ostatecznie skończyło się to zerwaniem ze strony świeżo upieczonego dyktatora. Były żigolo, którego uprzednie źródła dochodów stopniowo wysychały, zwrócił się do Hitlera z wygórowanymi żądaniami finansowymi. Należy pamiętać, że w ciągu pierwszych dwóch lat swojego rządu „piękny Adi” musiał zmagać się z ogromnym bezrobociem i po prostu nie mógł sobie pozwolić na tego rodzaju wyrazy wdzięczności. Jednak führer musiał za to również w końcu zapłacić swoją cenę.

Te rzekomo wiarygodne wspomnienia byłego nazistowskiego negocjatora były tylko pierwszymi z całej serii książek i filmów, które miały jeden cel...

Mianowicie przedstawienie brunatnego niemieckiego rządu jako o wiele gorzej niż śmiesznego w oczach amerykańskiej opinii publicznej. Ta licząca sobie 833 strony książka aż prosiła się o porównania do stylu, w jakim pisali tzw, historycy senatorscy o pierwszych rzymskich cesarzach. Lüdecke podobnie jak oni snuł rozmaite, prawdziwe i zmyślone opowieści o wstydliwych, nienormalnych przyzwyczajeniach swoich byłych przyjaciół z kierownictwa NSDAP. Także o ich nienasyconej krwiożerczości. Grało to na korzyść tych, którym zależało na tym, by przedstawić rysujący się w Europie niemiecki Nowy Porządek (Neuordnung) w świetle wbijanych ludziom do głowy negatywnych sztamp (sprytnie narzuconego sposobu myślenia).

Miłe złego początki lecz koniec żałosny

Lüdecke drwił sobie z Żydów, ale amerykański Cezar — Franklin Delano Roosevelt, ich ubóstwiał. W wyniku twórca pierwszego pocisku propagandowego wystrzelonego z USA na Niemcy nie mógł uzyskać nie tyłlko amerykańskiego obywatelstwa, ale nawet azylu lub prawa stałego pobytu. Zamiast tego trafił za kraty, a potem do obozu koncentracyjnego. Po wojnie został deportowany do Niemiec Zachodnich, gdzie w roku 1960 zakończył życie doczesne.